Waarom knielen wij voor onze ouders en ouderen?

Sanskriet: अभिवादन (Abhivādana)
Transliteratie: Abhivādana
Vertaling in het Nederlands: Eerbiedige groet

Overzicht:

Het knielen en aanraken van de voeten van ouders, ouderen, leraren en nobele zielen is een belangrijke traditie binnen de Hindoestaanse gemeenschap. Dit gebaar, Upasangrahan, symboliseert respect, dankbaarheid en nederigheid. De ouderen, op hun beurt, zegenen door hun hand op het hoofd van de jongere te leggen. Deze handeling komt voor bij dagelijkse ontmoetingen, maar ook tijdens speciale gelegenheden zoals verjaardagen, festivals en belangrijke levensgebeurtenissen.

Het knielen gaat vaak gepaard met abhivādana, een formele begroeting die ook kan dienen om iemand sociaal of familiaal te introduceren. Het aanraken van de voeten symboliseert niet alleen respect voor de fysieke rijpheid van de ouderen, maar ook voor hun wijsheid, ervaring en spirituele groei.

Belangrijke Inhoud:

In de Hindoestaanse cultuur vertegenwoordigen ouders en ouderen de goddelijke aanwezigheid op aarde. Door hun voeten te raken, tonen we niet alleen respect voor hun leeftijd en ervaring, maar ook voor de offers en de onvoorwaardelijke liefde die zij in ons leven hebben gebracht. Dit ritueel wordt beschouwd als een manier om nederigheid te tonen en om hun zegeningen te ontvangen.

Sanskriet Vers:

• सर्वे भवन्तु सुखिनः सर्वे सन्तु निरामयाः।
• Transliteratie: Sarve bhavantu sukhinaḥ, sarve santu nirāmayāḥ.
• Vertaling in het Nederlands: Mogen allen gelukkig zijn, mogen allen vrij zijn van ziekte.

Het zegenen door ouderen is een krachtig moment in de Hindoestaanse traditie. Goede wensen (Sankalpa) en zegens (Aashirvaada) die voortkomen uit een liefdevol hart zijn gevuld met positieve energie en spirituele kracht. Het knielen en ontvangen van deze zegeningen roept positieve vibraties op, die de geest en het lichaam versterken.

Betekenis:

Het knielen voor ouderen gaat verder dan alleen respect tonen. Het is een handeling die symboliseert dat wij onszelf openstellen voor de wijsheid, zegeningen en goede wensen van degenen die voor ons hebben gezorgd. De traditie benadrukt de kracht van familiebanden, die diep geworteld zijn in de Hindoestaanse cultuur. De zegens van ouderen worden beschouwd als een manier om positieve energie en voorspoed in het leven te brengen.

Verschillende vormen van eerbetoon:

1. Pratuthana – Het opstaan om iemand te verwelkomen.
2. Namaskaara – Een eerbetoon in de vorm van een namaste.
3. Upasangrahan – Het aanraken van de voeten van ouderen of leraren.
4. Shaashtaanga – Volledig knielen aan de voeten met het hele lichaam (buik, knieën, voorhoofd, en armen) die de grond aanraken.
5. Pratyabivaadana – Het beantwoorden van een groet.

In de geschriften staat vermeld wie voor wie moet knielen. Dit hangt af van factoren zoals rijkdom, familienaam, leeftijd, morele kracht en spirituele kennis. Zelfs een koning zou knielen voor een spirituele meester, wat de hiërarchie van spirituele superioriteit aangeeft, zoals vaak wordt benadrukt in heldendichten zoals de Ramayana en Mahabharata.

Conclusie:

Het knielen voor ouders en ouderen is een van de meest diepgaande manieren om respect en nederigheid te tonen in de Hindoestaanse cultuur. Het weerspiegelt niet alleen de waardering voor hun bijdrage aan ons leven, maar versterkt ook de spirituele en familiale band door hun zegeningen te ontvangen.